بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت          و اندر آن برگ و نوا خوش ناله‌های زار داشت
گفتمش در عین وصل این ناله و فریاد چیست          گفت ما را جلوه معشوق در این کار داشت
یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض            پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت
در نمی‌گیرد نیاز و ناز ما با حسن دوست             خرم آن کز نازنینان بخت برخوردار داشت
خیز تا بر کلک آن نقاش جان افشان کنیم              کاین همه نقش عجب در گردش پرگار داشت
گر مرید راه عشقی فکر بدنامی مکن                    شیخ صنعان خرقه رهن خانه خمار داشت
وقت آن شیرین قلندر خوش که در اطوار سیر          ذکر تسبیح ملک در حلقه زنار داشت
چشم حافظ زیر بام قصر آن حوری سرشت              شیوه جنات تجری تحتها الانهار داشت
 

ذاتت عسلست ای جان گفتت عسلی دیگر          ای عشق تو را در جان هر دم عملی دیگر
از روی تو در هر جان باغ و چمنی خندان                وز جعد تو در هر دل از مشک تلی دیگر
مه را ز غمت باشد گه دق و گه استسقا              مه زین خللی رسته از صد خللی دیگر
با لطف بهارت دل چون برگ چرا لرزد                    ترسد که خزان آید آرد دغلی دیگر
هر سرمه و هر دارو کز خاک درت نبود                  در دیده دل آرد درد و سبلی دیگر
ابلیس ز لطف تو اومید نمی‌برد                          هر دم ز تو می‌تابد در وی املی دیگر